Het Geheim van Tripsdrill

Als mensen denken aan pretparken, dan denken de meesten vaak meteen aan hoger, sneller, wilder, extremer of natter. Weinigen denken aan historie en geschiedenis, want volgens velen is dit toch niet te combineren met plezier en vermaak. Er is echter een pretpark waar dat anders is, een pretpark waar je de leukste dingen mee maakt maar waar alle attracties om een stukje verleden heen draaien. En of het saai is, deze combinatie van verhalen uit het verleden met de hedendaagse spanning die een dagje pretpark met zich mee brengt, dat is een persoonlijke kwestie. Het enige wat wij kunnen doen is het verhaal vertellen achter een park, wat het als zijn plicht ziet om verhalen uit te omgeving te bewaren in de vorm van spannende, leuke maar ook snelle en wilde attracties. Dit park heet Tripsdrill en is te vinden bij het Duitse Treffentrill nabij Cleebronn, waar het allemaal begon op 30 juni 1929…..

Altweibermühle

Op zondag 30 juni 1929 opende de Duitse zakenman Eugen Fischer zijn ‘Altweibermühle’, wat vertaald: ‘Oude wijven molen’ betekent. Het idee voor deze molen heeft meneer Fischer gehaald uit een oud verhaal uit de omgeving van Cleebronn. Het verhaal van de ‘Altweibermühle’ speelde zich af rondom een oude molen, waar vrouwen als oude gerimpelde vrouwtjes naar binnen gingen en daarna jong en beeldschoon eruit kwamen. Voor de regio Cleebronn was dit een oud maar niet onbekend verhaal, men droomde 200 jaar eerder al van de eeuwige jeugd en er zijn ook schriften en boeken teruggevonden waarin men recepten voor verjongingskuren beschrijft zoals: het koken van kuikentjes in water met de wortels van het ‘jeugdkruid’, en deze vloeistof dan over je lichaam smeren. Het verhaal rondom de ‘Altweibermühle’ was omstreeks 1925 zo bekent geworden dat het verhaal toeristen was gaan aantrekken die de ‘Altweibermühle’ bij de dorpje Treffentrill wel wouden zien. Nadat restauranthouder Fischer al vele mensen moest teleurstellen met het bericht dat er geen echte ‘Altweibermühle’ bestond in de regio, kwam hij op het idee om er dan zelf maar een te bouwen. Deze werd dus geopend op 30 juni 1929 met een groot feest waarbij er zelfs een muziekvereniging aanwezig was om voor de nodige sfeer te zorgen. Met succes, want tot 1940 kwamen uit de gehele regio mensen naar de ‘Altweibermühle bei Tripsdrill’ om een verjongingskuur te ondergaan.
In 1940 werd Eugen Fischer door het Duitse Leger opgeroepen om deel te nemen aan de 2e Wereldoorlog. Hij liet huis en haard achter, dus ook de, tot dagattractie uitgegroeide, ‘Altweibermühle’. Hij zou echter nooit meer terugkeren van het front, waarna zijn zoon Kurt Fischer de molen overnam. Er moest veel worden gedaan om de molen weer op te knappen, omdat deze al bijna 2 jaar verlaten was. Kurt Fischer en de weduwe van Eugen knapten de molen langzamerhand weer op. Het ging weer de goede kant op met de molen totdat op een donkere nacht in 1964 de bliksem insloeg in de ‘Altweibermühle’ en de grootste toeristische attractie uit de regio in vlammen op ging. Familie Fischer was ten einde raad, totdat Kurt, via via, van een bouwkundig ingenieur had vernomen die voor de regering werkte en de opdracht had om oude gebouwen weer opnieuw op te bouwen. Met subsidie van de provincie bouwde deze meneer Krüger de ‘Altweibermühle weer vanaf
de grond op. Er waren echter alweer 4 jaar verstreken sinds de inslag van de bliksem tot de molen weer helemaal overeind stond.
Toen de molen in 1950 weer af was, werd deze met een feestelijke opening opnieuw in gebruik genomen. Er was echter wel wat veranderd rondom de molen, deze stond namelijk niet meer alleen maar er was een dansvloer met live muziek bij gekomen. Zo kon Kurt de mensen nog meer vermaken en kreeg de ‘Altweibermühle’ nog meer bekendheid. Maar de mensen wouden meer vermaak rondom de molen, daarom bouwde hij in 1957 een wildpark rondom de molen. In dit wildpark was plaats voor 5 wilde diersoorten uit de omgeving. Het park werd ondertussen steeds geliefder, zo geliefd dat hij in 1960 besloot om er nog een attractie bij te plaatsen, een pedaallocomotief.
50 jaar Tripsdrill
In 1960 bestond Tripsdrill 10 jaar en het was nog niet echt een pretpark te noemen, er was een dansvloer, een miniatuur dierentuintje, een molen met glijbaan en een pedaallocomotief waarin je als bezoekers zelf moest trappen.
In 1962 kwam daar het ‘Trillarium’ bij. Dit was een soort museum waar men oude wapens tentoonstelde. Later werden er archeologische vondsten uit de regio aan toe gevoegd met tekst en uitleg erbij.
Het bleef daarna 10 jaar stil rond Tripsdrill, maar in 1972 werd het grote ‘Wildparadies’ geopend in een bosrijke omgeving op 25 hectaren. Alle dieren die tot die tijd in het park verbleven werden overgeplaatst naar het nieuwe ‘Tripsdriller Wildparadies’, op 10 minuten loopafstand van de hoofdingang. Er leefden vooral wilde dieren zoals: beren, wolven, apen en herten in het ‘Wildparadies’, maar daar werd in 1976 een kinderboerderij met geitjes, kippen, pauwen en andere kinderboerderijbeesten aan toegevoegd. Op dat moment was Tripsdrill het thuis voor zo’n 1000 verschillende dieren.
Vanaf 1980 ging de ontwikkeling van Tripsdrill erg snel in de periode 1980-1990 werd er ontzettend veel uitgebreid, zo steeg de totale parkoppervlakte tot 45 hectare en ontstonden er vele nieuwe attracties zoals in 1980 de ‘heiratsmarkt’, waar ieder heel uur weer een traditionele jaren ’50 bruidsstoet voorbij loopt en in 1986 werd de eerste achtbaan in Tripsdrill geopend: de ‘Rasender Tausendfüssler’. Daarop volgden nog enkele kleinere attracties zoals een trapmonorail en theekopjes.
In 1995 ziet het park in dat ze alles wat groter moeten gaan aanpakken om de mensen te kunnen blijven boeien. Men koopt nog een extra 15 hectare land erbij en de Franse themaparkontwikkelaar Emmanuel Mongon wordt ingehuurd. Hij kan meteen aan zijn eerste grote klus beginnen, Tripsdrill wilde namelijk een waterattractie bouwen, maar omdat men de afgelopen 10 jaar thematisatie een beetje was vergeten moest er wel weer een verhaal omheen gewikkeld worden. Men koos toen voor het wassen en drogen thema. Maar dan vooral weer de historische kant erachter. Waschzuber-Rafting opende in 1996 voor het grote publiek en de hele attractie was gethematiseerd rond een jaren 50 wasserette.

Burg Rauhe Klinge

Het wachten op de volgende grote attractie duurde lange tijd maar in 2000 zou er opnieuw een grotere attractie bij moeten komen, maar er moest wederom een historisch tintje aan deze attractie zitten. Emmanuel Mongon ging op zoek naar mogelijke attracties en thema’s en kwam al snel terecht bij de vele kastelen en burchten in de omgeving van Tripsdrill. Een burcht met een achtbaan en een boomstamattractie erin verwerkt moest het worden maar hoe zou dat precies eruit gaan zien. Eind 1997 werden de plannen met de burcht bekent gemaakt en de achtbaan zou in 1998 al klaar moeten zijn. Deze achtbaan werd geleverd door het Duitse Gerstlauer, wiens eerste achtbaan een feit werd. Tripsdrill heeft overigens altijd al Duitse fabrikanten voor hun attracties gekozen. De meeste attracties in het park worden gebouwd door Mack, Zierer en Gerstlauer. De achtbaan van Gerstlauer zou tot ‘G’sengte Sau’ benoemd worden, wat in het Nederlands te vertalen is naar: roekeloze bestuurder. De achtbaan werd geopend in 1998 door Dirk Auer, een inlineskate-durfal die al meerdere wereldrecords inlineskaten op zijn naam heeft staan. Auer legde op inlineskates de gehele baan af. Daarmee was ‘G’sengte Sau’ officieel geopend. De burcht was echter nog lang niet af, er moest tenslotte ook nog een boomstamattractie in verwerkt worden, maar niemand wist nog welk thema deze attractie zou krijgen. Het moest zoals gewoonlijk weer om een stukje lokale geschiedenis gaan en men dacht al snel weer terug aan de verhalen waarmee Tripsdrill ooit begonnen was, de droom van de eeuwige jeugd. Er waren in de omgeving genoeg vondsten van oude Romeinse therme-baden gevonden. Gekoppeld aan de wens naar de eeuwige jeugd ontstond al snel het idee van de jeugdbron, een bron waar je, door erin te baden, je jeugd weer terugkrijgt. Zo geschiedde het en in 2000 werd de attractie ‘Badewannenfahrt zum Jungbrunnen’ officieel geopend en voortaan konden de bezoekers in authentieke badkuipen door de burcht varen. Het enige wat nu ontbrak was nog een naam voor de burcht. Hierbij was de locatie van de burcht doorslaggevend, hij stond namelijk op een heuvel die de ‘Vordere Rauhe Klinge’ heette. De naam van de burcht werd dan ook: ‘Burg Rauhe Klinge’. Zo werden er weer attracties toegevoegd die toch weer een knipoog maken naar de historie van Tripsdrill en zijn omgeving.
Mühlenbachtal
In 2004 opende Tripsdrill ter gelegenheid van zijn 75-jarig bestaan weer een nieuwe attractie. Deze werd niet op het reeds aangekochte stuk van 15 hectare gebouwd maar juist in het oude gedeelte. Het park was namelijk zo snel gegroeid met grote attracties, dat er bijna niemand meer in het oude, historische gedeelte van het park kwam waar het vroeger allemaal mee begon. Daar moest wat aan worden gedaan dus werd er een plan gemaakt om het oude nostalgische gedeelte weer wat aantrekkelijker te maken met nieuwe attracties. Het was dus weer aan Emmanuel Mongon om te zoeken naar een verhaal uit de regio waar hij een attractie mee zou kunnen vormgeven. Hij vond een verhaal uit de 17e eeuw, waarin verteld word over een bosbewoner, Simon Huzelin, die een boomhut hoog in de bomen had gebouwd. Om hem te bezoeken moesten zijn gasten op een balk gaan zitten waarna ze door Huzelin omhoog werden getrokken. Op een dag kwam er een bijzonder zwaarlijvige mevrouw op bezoek bij Huzelin. Hij probeerde haar omhoog te trekken maar toen ze bijna boven was kon hij niet meer en liet haar vallen. Ze viel 15 meter naar beneden en kwam met een klap op de grond terecht. Gelukkig gebeurde er niets, maar voortaan werd er niet meer gesproken over het bezoeken van Huzelin, er werd gesproken van ‘Der Donnerbalken’. Met dit verhaal bouwde Tripsdrill een gelijksoortige attractie die de naam ‘Dopperlter Donnderbalken’ draagt.
Het oudere gedeelte van het park was na deze toevoeging nog steeds niet heel erg aantrekkelijk voor de bezoekers, de meesten gingen nog steeds meteen na het binnenlopen van het park richting de
nieuwe attracties. Dus in 2005 werd er nog een zeepkistenrace aan het attractieaanbod toegevoegd. Dit was een wereldwijd unieke en door Tripsdrill zelf gepatenteerde attractie. Door middel van magneten bleven de karretjes op hun baan rond het parcours, dit was nog nooit eerder gebruikt in attractieparken en Tripsdrill had daarmee ook een mooie toevoeging aan zijn historische parkgedeelte. Dit jaar werd de infrastructuur van het park ook aangepast, zodat alle bezoekers eerst door het vernieuwde ‘Mühlenbachtal’ moesten lopen voordat ze bij de topattracties uitkwamen. Om het ‘Mühlenbachtal’ verder nog wat op te leuken werden er 2 andere kleine attracties gebouwd. Een rondvaart en een boomstammetjesbaan voor de kleintjes. Waarna in 2006 nog een typisch Zuid-Duitse Maibaum attractie werd geopend. Het gebied was nu veel aantrekkelijker geworden en het is er altijd gezellig druk.

Der Mammut

Tripsdrill was nu een gezellig familiepark geworden, maar er kwam nog maar weinig jeugd naar het idyllische themaparkje bij Cleebron. Daar moest verandering in komen vond de familie Fischer. Er moest een grote achtbaan bij komen, dat was duidelijk. Welke lokale traditie zou er dit maal centraal staan bij de nieuwe achtbaan. Het was voor de familie Fischer al snel duidelijk: het park is gelegen tussen allerlei heuvels en bossen en een houten achtbaan is dan natuurlijk het meest voor de hand liggende concept. Bij een houten achtbaan gaat het natuurlijk niet om snelle, krappe bochten en zo vaak mogelijk over de kop. Nee, bij een houten achtbaan gaat het om heuveltje achter heuveltje op een houten constructie. Heuvels en hout, de perfecte combinatie dus.
Met alleen hout als thema nam Tripsdrill echter niet genoegen, de achtbaan moest wat meer sfeer krijgen, dus badacht men wat er allemaal kan worden gedaan met hout. Na niet al te lange tijd leek het de familie Fischer het beste om niet zo ver te kijken naar wat er allemaal gedaan kan worden met hout. “Laten we beginnen bij het begin”, we thematiseren de achtbaan met de kap en het zagen van het hout. Zo ontstond het idee om de achtbaan te thematiseren rondom een oude houtzagerij in de omgeving. Zo zouden er echte attributen in de wachtrij worden opgesteld en zouden de passagiers van de achtbaan een voorshow te zien krijgen rondom het zagen van hout voordat ze de lift op gaan.
Voor de lay-out van de baan ging men naar het Duitse Ingineurburo Stengel, daar werd de baan volledig doorgerekend en de lay-out werd vormgegeven. Bij de lay-out van de baan was de ligging en de interactie met de omgeving van groot belang. De achtbaan moest soepel en glooiend zijn, net als de heuvelachtige omgeving van Tripsdrill. Tegelijkertijd moest er rekening met het gezichtsveld van de bezoekers worden gehouden; waar kijken de bezoekers naar op welk punt van de baan, zodat ze afwisselend het park en de omgeving te zien krijgen.
De bouw van deze grote houten achtbaan begon in het najaar van 2007, toen werden de eerste fundamenten gegoten en de omgeving werd uitgegraven voor een tunnel die ook in de lay-out verwerkt was. Niet werden de eerste houten palen de lucht in gehesen, hout wat voor 100% afkomstig was uit Duitsland. Niet alleen het hout, ook de treintjes en het timmerbedrijf wat de constructie in elkaar heeft getimmerd waren afkomstig uit Duitsland. Voor timmerbedrijf Holzbau Cordes, was dit de eerste achtbaan waar zij zelf hoofdverantwoordelijke voor waren, na al verscheidene malen met het Zwitserse Intamin te hebben samengewerkt. In April 2008, ruim zes maanden later en 1200 kubieke meter hout verder, was de baan dan ook eindelijk klaar voor bedrijf. De achtbaan luistert naar de naam: Der Mammut en is een van de soepelste houten achtbanen ter wereld die perfect bij Tripsdrill en zijn omgeving past.


De toekomst? Daar wil Tripsdrill nog weinig over kwijt, het is wel duidelijk dat er al aan de toekomst word gedacht, dit werd ook aan mij bevestigd door de directie van Tripsdrill. Waarschijnlijk zal er een uitbreiding komen op het zagerij thema bij komen. Dit is ook al te zien aan de funderingen onder Der Mammut, maar wat er precies gaat komen, daar zullen we nog even op moeten wachten.
Dit was het verhaal achter Tripsdrill, een park in het Duitse Schwarzwald waar het om meer gaat dan alleen een dagje plezier maken. Het gaat om geschiedenis, cultuur, natuur en verhalen die stuk voor stuk fraai verwerkt zijn in de meest variërende attracties. Dat is het geheim van Tripsdrill!

(Deze Reportage stamt uit 2010 en kan dus op sommige onderdelen niet meer actueel zijn)